Sjoerd

“Ik heb meegedaan aan de fotoshoot omdat ik geweigerd werd voor een massage.”

Sjoerd is 40 jaar en heeft sinds zijn 21^e psoriasis. Hij was werkzaam als hovenier, maar heeft zich omgeschoold naar specialist gevaarlijke stoffen.
Je kunt mijn foto's vinden bij de Fotoshoot 2022.

"Mijn oude werk kon ik niet meer doen en zonder diploma’s werken dat is voor mij geen optie. Ik ben ook al heel lang aan het revalideren. Ik heb heel veel pech gehad met mijn gezondheid. Ik heb onder andere mijn rug gebroken, twee pezen doorgesneden, ribben gebroken en nog veel meer. Dus werken als hovenier dat was te fysiek, dat ging niet meer. Ik wil nu controle en inspectie gaan doen op het gebied van gevaarlijke stoffen. Ik heb nog een zenuwbeknelling waar ik aan geholpen moet worden. Na de revalidatie hoop ik weer te re-integreren.” En psoriasis?
“Op mijn 21^e heb ik psoriasis gekregen, net na mijn ongeluk. De pijn en stress van het ongeluk hielden heel lang aan en op een gegeven moment begon ik kleine plekjes en jeuk te krijgen. Kleinere plekjes werden grotere plekjes. Ik dacht in het begin dat het gewoon een droge huid was en dat dit door mijn werk als hovenier kwam. Dan werk je veel met zand en je zit vaak met je ellenbogen en knieën op de grond.

Uiteindelijk werden de plekken en de jeuk zo erg, toen ben ik toch maar naar de dokter gegaan en die heeft mij naar de dermatoloog gestuurd in het ziekenhuis. Daar werd me verteld dat ik een huidziekte had waar ik niet meer vanaf kwam. Dat was vervelend om te horen.

De zalfjes die ik kreeg, werkten niet. Daarna heb ik lichttherapie geprobeerd. Ik kreeg er wel een leuk kleurtje van, maar het hielp niet. Sterker nog, de psoriasis werd in die tijd alleen maar erger. Ik zat helemaal onder. Dan zit je letterlijk en figuurlijk niet meer lekker in je vel. Na een tijd ben ik met de lichttherapie gestopt en ben ik een paar weken opgenomen geweest. Daar kreeg ik pijnmedicatie en veel smeren. Dat hielp en vrij snel werd ik schoon. Maar nadat ik weer naar buiten ging, werd het weer erger. En in de wintermaanden was het veel minder. Daardoor kreeg ik het idee dat zonlicht het erger maakt in combinatie met stress.

Ik heb ook nog methotrexaat geprobeerd, maar dat werkte bij mij helemaal niet goed en ik kreeg er vervelende bijwerkingen van. Dus ik was een tijdje helemaal klaar met behandelingen, totdat ik kortgeleden geweigerd werd in een massagekliniek, vanwege de psoriasis. Dat raakt je dan toch. Kort daarna was ik bij mijn dermatoloog en die heeft me een nieuwe zalf gegeven. Die werkt heel goed op mijn huid. Mijn plekken zijn niet helemaal weg. Zeker in het voorjaar en de zomer zit het op mijn handen, polsen en ellenbogen en rondom mijn enkels. Maar ik heb geen jeuk en geen kapotte plekken die bloeden.

Ik heb meegedaan aan de fotoshoot vanwege die weigering bij de massage. Dat deed iets met me, terwijl ik dacht dat het me niet meer zou raken. Ik heb vroeger heel veel van dat soort nare situaties meegemaakt. Mensen die denken dat het besmettelijk is. Ze willen dat je op een kleedje gaat zitten. Je mag ineens niet meer meerijden. Ze willen je geen hand geven. Of niet naast je zitten in de bus. Jonge mensen moeten weten dat ze niet de fout bij zichzelf moeten zoeken. Als je denkt dat je minder bent dan anderen, dan loop je mooie dingen mis in het leven. Ik wil mensen meegeven: laat het niet je leven leiden.”